Soms zeggen beelden evenveel als woorden. Zelfs literatoren zijn die mening toegedaan. Met Uittocht naar Gaza schreef Fatena Al Ghorra het boek dat ze moest schrijven. Maar terug in Merksem vroeg ze zich af: wat met de vele honderden foto’s en video’s die ze maakte? In het boek hadden die geen plaats: als Fatena schrijft over haar neef of haar moeder, dan zie je die voor je. Maar het beeldmateriaal, dat de vooravond en de start van een genocide vastlegde, bleef in haar achterhoofd zitten. Omdat het iets van een levend archief heeft.
We beslisten het te bundelen op de site. De foto’s zijn in chronologische volgorde gerangschikt. In de eerste reeks zie je wat er gebeurt in hechte families als de dochter na vijftien jaar terug naar huis keert. Dan wordt er verbroederd, verzusterd, gelachen, gegeten, gekaart – en hoe vaak duikt de zee niet op. Maar al snel kantelt de sfeer. De huiselijke taferelen maken plaats voor de foto’s uit het Al-Quds-ziekenhuis waar Fatena en haar familie samen met bijna twaalfduizend anderen een maand schuilen. Het beeldmateriaal geeft een idee van het leven zoals het is onder de bommen.